​Αστάθεια - Εξάρθρημα Επιγονατίδας

   Η συχνότητα εμφάνισης αστάθειας ή εξαρθρήματος της επιγονατίδας υπολογίζεται περίπου σε 3 άτομα ανά 10.000 πληθυσμού ετησίως.​

 

    Η επιγονατίδα ολισθαίνει φυσιολογικά εντός μιας αυλάκωσης στο μηριαίο οστό, που ονομάζεται τροχιλία. Αυτή η κίνηση υποστηρίζεται από:

​

• Τη σωστή ανατομία των οστών

• Τη μυϊκή ισορροπία (κυρίως του τετρακέφαλου)

• Τη σταθερότητα των συνδέσμων

 

Αιτίες

 

• Στροφικός τραυματισμός του γόνατος κατά την άσκηση (π.χ. ξαφνική αλλαγή κατεύθυνσης)

• Υπερβολική χαλαρότητα συνδέσμων

• Δυσπλασία τροχιλίας (επιπέδωση ή ανομοιομορφία της αυλάκωσης)

• Υψηλή θέση επιγονατίδας (patella alta)

• Κακή ευθυγράμμιση κάτω άκρων (π.χ. genu valgum, αυξημένο Q-angle)

​

​

​

Συμπτώματα

 

    Το εξάρθρημα είναι ιδιαίτερα επώδυνο και συνοδεύεται από οίδημα, αδυναμία φόρτισης και, πολλές φορές, αδυναμία επαναφοράς της επιγονατίδας χωρίς ιατρική βοήθεια.​

 

Χρόνια Αστάθεια – Όταν το εξάρθρημα γίνεται επαναλαμβανόμενο

​

    Μετά το πρώτο επεισόδιο, η επιγονατίδα μπορεί να γίνεται ασταθής. Όσο πιο συχνά εξαρθρώνεται, τόσο πιο εύκολα υποτροπιάζει, ακόμα και με μικρές κινήσεις ή χωρίς τραυματισμό.

 

    Οι επαναλαμβανόμενες υποτροπές μπορεί να προκαλέσουν:

​

• Φθορά στον αρθρικό χόνδρο

• Χονδροπάθεια ή χονδρομαλάκυνση

• Πρώιμη οστεοαρθρίτιδα

​

 

Διάγνωση

 

Η διάγνωση γίνεται με βάση:

​

1. Ιατρικό ιστορικό:

​

• Πρώτο ή επαναλαμβανόμενο εξάρθρημα;

• Εμφάνιση κατά την άθληση ή χωρίς τραυματισμό;

​

2. Κλινική εξέταση:

​

• Έλεγχος σταθερότητας επιγονατίδας

• Ενδείξεις υπερκινητικότητας ή πόνου κατά την πίεση/κίνηση

​

3. Απεικονιστικός έλεγχος:

​

• Ακτινογραφίες γόνατος: σε λήψεις εμπροσθοπίσθια, πλάγια και ειδικές λήψεις τροχιλίας

• Μαγνητική τομογραφία (MRI): για τον έλεγχο ρήξης συνδέσμων, χόνδρινων βλαβών, μηνίσκων και μορφολογικών ανωμαλιών

 

Θεραπεία

 

    Η επιλογή θεραπείας εξαρτάται από:

​

• Το αν πρόκειται για πρώτο επεισόδιο

• Την ύπαρξη ανατομικών παραγόντων κινδύνου

• Την παρουσία χρονίας αστάθειας

 

Μη χειρουργική θεραπεία

 

• Ανάπαυση και αποφυγή επιβάρυνσης

• Πάγος & αντιφλεγμονώδη για μείωση πόνου και οιδήματος

• Νάρθηκας σταθεροποίησης επιγονατίδας

• Φυσικοθεραπεία: ενδυνάμωση τετρακέφαλου, ιδιοδεκτικότητα και έλεγχος κινήσεων

​

   Στόχος: Ανάκτηση της μυϊκής ισορροπίας και αποτροπή υποτροπής

 

Χειρουργική Θεραπεία

​

Η χειρουργική επέμβαση ενδείκνυται σε περιπτώσεις:

​

• Επαναλαμβανόμενων εξαρθρημάτων

• Αποτυχημένης συντηρητικής θεραπείας

• Σημαντικής ανατομικής ανωμαλίας (π.χ. δυσπλασία τροχιλίας)

​

Βήματα Χειρουργικής Αντιμετώπισης:

​

1. Διαγνωστική αρθροσκόπηση:

Ελέγχονται:

• Κατάσταση χόνδρου

• Τυχόν βλάβες στους μηνίσκους

• Σταθερότητα επιγονατιδομηριαίας άρθρωσης

​

2. Επιλογή χειρουργικής τεχνικής (εξαρτάται από τη ρίζα του προβλήματος):

• Ανακατασκευή του έσω επιγονατιδομηριαίου συνδέσμου (MPFL)

• Επανευθυγράμμιση του εκτατικού μηχανισμού

• Οστεοτομία (τροποποίηση οστικής θέσης της κνήμης ή του μηριαίου)

• Trochleoplasty (σε περιπτώσεις δυσπλασίας τροχιλίας)

​

    Μετά τη χειρουργική αποκατάσταση ακολουθεί εντατικό πρόγραμμα αποκατάστασης με φυσικοθεραπεία.