Έξω Επικονδυλίτιδα (Tennis Elbow)

​   Οι τένοντες είναι ισχυρές ανατομικές δομές που συνδέουν τους μύες με τα οστά. Ο τένοντας που πιθανότατα εμπλέκεται στην έξω επικονδυλίτιδα είναι ο βραχύς κερκιδικός εκτείνων του καρπού.

    To tennis elbow συνήθως συναντάται τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες μεταξύ 30 και 50 ετών.

​

​

Αιτίες

 

Παρόλο που το όνομα προέρχεται από το άθλημα του τένις, η έξω επικονδυλίτιδα δεν αφορά αποκλειστικά τους τενίστες. Προκαλείται από επαναλαμβανόμενη χρήση των μυών του αντιβραχίου, ιδιαίτερα σε κινήσεις έκτασης του καρπού και των δακτύλων. Συνήθεις παράγοντες που ευθύνονται είναι:

​

• Λανθασμένη τεχνική ή εργονομία κατά την άθληση ή εργασία

• Αδυναμία μυών ώμου και καρπού

• Ρακέτες με λανθασμένες ρυθμίσεις (πολύ σφιχτά δεμένες ή ακατάλληλο μέγεθος)

• Χτύπημα εκτός κέντρου ρακέτας ή με βαριές/βρεγμένες μπάλες

• Άλλα αθλήματα ρακέτας (π.χ. padel, squash)

 

Εκτός του αθλητισμού, η πάθηση παρατηρείται συχνά σε:

​

• Χειρώνακτες επαγγελματίες (π.χ. ξυλουργοί, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι)

• Μουσικούς, οδοντιάτρους, κομμωτές

• Χρήση εργαλείων χειρός για παρατεταμένα χρονικά διαστήματα

​

Συμπτώματα​

​

Τα κύρια συμπτώματα περιλαμβάνουν:

​

• Πόνο και καύσο στην έξω επιφάνεια του αγκώνα, ο οποίος μπορεί να αντανακλά προς τον αντιβράχιο ή τον καρπό

• Επιδείνωση του πόνου με τη χρήση του χεριού, όπως στο σήκωμα αντικειμένων ή την περιστροφή του αντιβραχίου

• Αδυναμία στη συγκράτηση αντικειμένων (π.χ. φλιτζάνι καφέ)

• Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, πόνος σε ηρεμία

​

​

​

Διάγνωση

​

Η διάγνωση γίνεται κυρίως μέσω κλινικής εξέτασης από ειδικό ορθοπαιδικό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, για αποκλεισμό άλλων παθήσεων, μπορεί να ζητηθούν:

​

• Ακτινογραφίες

• Μαγνητική τομογραφία (MRI)

• Ηλεκτρομυογράφημα, εφόσον υπάρχει υποψία για νευρική συμμετοχή

​

​

Θεραπεία

​

Η θεραπευτική προσέγγιση είναι κατά κύριο λόγο συντηρητική και περιλαμβάνει:

​

• Ανάπαυση και τροποποίηση δραστηριοτήτων που επιδεινώνουν τα συμπτώματα

• Παγοθεραπεία (τοπική εφαρμογή πάγου)

• Ασκήσεις διατάσεων και ενδυνάμωσης των εκτεινόντων μυών

• Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (NSAIDs)

• Τοπικές εγχύσεις κορτιζόνης, σε επιλεγμένες περιπτώσεις

• Έγχυση βιολογκών παραγόντων (PRP).

​

​

Χειρουργική Αντιμετώπιση

​

Η χειρουργική θεραπεία προτείνεται σπάνια, μόνο όταν αποτύχουν οι συντηρητικές μέθοδοι μετά από 6–12 μήνες. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης γίνεται καθαρισμός των εκφυλισμένων τενόντων και αποσυμπίεση της περιοχής.