Τενοντίτιδα Στροφικού Πετάλου Ώμου

Η τενοντίτιδα του ώμου αποτελεί μία από τις συχνότερες παθήσεις της άρθρωσης του ώμου και αφορά τη φλεγμονή των τενόντων των μυών του στροφικού πετάλου. Το στροφικό πέταλο αποτελείται από τέσσερις βασικούς μυς (υπερακανθιος, υπακάνθιος, ελάσσων στρογγύλος, υποπλάτιος), οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την κίνηση και σταθεροποίηση του ώμου.

Η πάθηση επηρεάζει σημαντικά τη λειτουργικότητα του άνω άκρου, προκαλώντας πόνο, δυσκαμψία και μείωση της ικανότητας εκτέλεσης καθημερινών δραστηριοτήτων.

Αίτια

Η τενοντίτιδα του ώμου οφείλεται κυρίως σε χρόνια υπέρχρηση ή επανειλημμένους μικροτραυματισμούς των τενόντων.

Συνηθέστεροι αιτιολογικοί παράγοντες είναι:

Επαναλαμβανόμενες κινήσεις πάνω από το επίπεδο του ώμου (π.χ. σε αθλητές ρίψεων, κολυμβητές, εργαζόμενους σε χειρωνακτικά επαγγέλματα)

Κακή στάση σώματος και μυϊκές ανισορροπίες

Ανατομικές ιδιαιτερότητες του ακρωμίου που οδηγούν σε μηχανική τριβή (προσθιοκάτω άγκιστρο)

Ηλικιακές εκφυλιστικές αλλοιώσεις των τενόντων

Τραυματισμός ή απότομη επιβάρυνση του ώμου

Συμπτώματα

Τα κύρια συμπτώματα της τενοντίτιδας ώμου περιλαμβάνουν:

Πόνο στον ώμο, κυρίως κατά την άρση του χεριού ή την περιστροφή του

Δυσκαμψία και μείωση του εύρους κίνησης

Αδυναμία στο άνω άκρο, ειδικά σε κινήσεις πάνω από το ύψος του ώμου

Νυχτερινός πόνος, που εντείνεται όταν ο ασθενής ξαπλώνει στην πάσχουσα πλευρά

Διάγνωση

Η διάγνωση τίθεται από τον ορθοπαιδικό μέσω:

Λεπτομερούς κλινικής εξέτασης, με ειδικές δοκιμασίες για την αξιολόγηση των τενόντων του στροφικού πετάλου

Απεικονιστικού ελέγχου, όπως υπερηχογράφημα ή μαγνητική τομογραφία (MRI), που προσφέρουν πληροφορίες για την παρουσία φλεγμονής, εκφύλισης ή ρήξης

Θεραπεία

Η θεραπεία της τενοντίτιδας του ώμου ξεκινά συντηρητικά, με στόχο την ανακούφιση από τα συμπτώματα και την αποκατάσταση της λειτουργικότητας του ώμου.

Μη χειρουργική

Ανάπαυση και αποφυγή επιβαρυντικών δραστηριοτήτων

Παγοθεραπεία για μείωση του πόνου και της φλεγμονής

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (NSAIDs)

Φυσικοθεραπεία: Ασκήσεις ενδυνάμωσης, διατάσεις και τεχνικές κινητοποίησης

Εγχύσεις κορτικοστεροειδών σε επίμονες περιπτώσεις, για προσωρινή ανακούφιση

Χειρουργική

Προχωρημένες ή Εμμένουσες Περιπτώσεις:

Εάν τα συντηρητικά μέτρα δεν αποδώσουν μετά από 3–6 μήνες, μπορεί να χρειαστεί:

Θεραπεία με βιολογικούς παράγοντες (PRP)

Αρθροσκοπική χειρουργική αποκατάσταση, σε περιπτώσεις εκφύλισης ή ρήξης των τενόντων