Αστάθεια - Εξάρθρημα Ώμου

   Το εξάρθρημα μπορεί να συμβεί τόσο από έντονη άμεση κάκωση (π.χ. πτώση ή σύγκρουση), όσο και από επαναλαμβανόμενη επιβάρυνση σε αθλητικές ή άλλες δραστηριότητες, ειδικά όταν προϋπάρχει ανατομική προδιάθεση ή μυϊκή ανισορροπία.

​

 

Ανατομικές Βλάβες που σχετίζονται με το Εξάρθρημα

 

    Το εξάρθρημα του ώμου μπορεί να προκαλέσει βλάβες σε κρίσιμα ανατομικά στοιχεία, τα οποία διατηρούν τη σταθερότητα της άρθρωσης. Οι πιο συχνές βλάβες περιλαμβάνουν:

​

1. Βλάβη Bankart
   ➤ Ρήξη του επιχειλίου χόνδρου της ωμογλήνης. Είναι η συχνότερη βλάβη σε εξάρθρημα και σχετίζεται άμεσα με τη χρόνια αστάθεια του ώμου.

 

     2.Βλάβη Hill-Sachs

         ➤ Συμπιεστικό κάταγμα στην οπίσθια έξω επιφάνεια της κεφαλής του βραχιονίου, το οποίο συμβαίνει όταν η κεφαλή χτυπά στην ωμογλήνη κατά τη διάρκεια της εξάρθρωσης.

   

     3.Ρήξη των θυλακοσυνδεσμικών στοιχείων
        ➤ Αυτά τα στοιχεία παρέχουν παθητική σταθερότητα στην άρθρωση. Η βλάβη τους οδηγεί σε αυξημένο κίνδυνο επανεμφάνισης εξαρθρήματος.

​

      4. Οστικό έλλειμμα ωμογλήνης
          ➤ Η απώλεια οστικού υλικού μειώνει τη στήριξη της κεφαλής του βραχιονίου στην ωμογλήνη, καθιστώντας τον ώμο ιδιαίτερα επιρρεπή σε υποτροπές.

 

    Αν αυτές οι βλάβες δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα, επιδεινώνονται με κάθε νέα εξάρθρωση, αυξάνοντας την πιθανότητα χρόνιας αστάθειας και ανάγκης για πιο σύνθετη χειρουργική αποκατάσταση.

​

​

Συμπτώματα

 

    Η αστάθεια του ώμου εμφανίζεται όταν η άρθρωση γίνεται ευάλωτη σε επαναλαμβανόμενα εξαρθρήματα ή υπεξαρθρήματα. Τα κύρια συμπτώματα περιλαμβάνουν:

​

• Συχνά επεισόδια εξαρθρήματος, ακόμα και με απλές κινήσεις

• Αίσθημα "αστάθειας" ή "παρεκτόπισης" του ώμου

• Πόνος κατά την κίνηση ή μετά από τραυματισμό

• Φόβος επανατραυματισμού, ιδιαίτερα σε νεαρούς και αθλητικά ενεργούς ασθενείς

   

      Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ασθενείς αναφέρουν ότι η άρθρωση εξαρθρώνεται ακόμη και κατά τον ύπνο.

​

​

Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο;

​   

•  Νεαρά άτομα (< 20 ετών)

Η πιθανότητα υποτροπής μετά από πρώτο εξάρθρημα μπορεί να υπερβεί το 90%, ιδίως σε αθλητές ή άτομα με αυξημένη σωματική δραστηριότητα.

 

•  Άτομα άνω των 45 ετών

Παρουσιάζουν μειωμένο κίνδυνο υποτροπής, αλλά αυξημένη πιθανότητα ρήξης του στροφικού πετάλου, που απαιτεί διαφορετική προσέγγιση.

​

 

Θεραπεία

 

   Συντηρητική Θεραπεία

​

     Σε επιλεγμένες περιπτώσεις (π.χ. άτομα μεγαλύτερης ηλικίας ή χωρίς έντονη δραστηριότητα), μπορεί να εφαρμοστεί:

​

• Ακινητοποίηση

• Ασκήσεις ενδυνάμωσης μυών του ώμου

• Φυσικοθεραπεία αποκατάστασης

 

    Ωστόσο, η πιθανότητα υποτροπής παραμένει σημαντική, ειδικά στους νέους και ενεργούς ασθενείς.

 

Χειρουργική

​

    Η αρθροσκοπική σταθεροποίηση είναι η ενδεδειγμένη επιλογή για:

​

• Νέους ή αθλητικούς ασθενείς

• Επαναλαμβανόμενα εξαρθρήματα

• Ασθενείς με τεκμηριωμένες ανατομικές βλάβες (π.χ. Bankart)

 

   Η επέμβαση πραγματοποιείται με ελάχιστα επεμβατική τεχνική, όπου επιδιορθώνονται οι κατεστραμμένοι ιστοί (επιχείλιος χόνδρος, σύνδεσμοι), αποκαθιστώντας την ανατομική και λειτουργική σταθερότητα της άρθρωσης.

 

    Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις (π.χ. μεγάλο οστικό έλλειμμα), μπορεί να απαιτηθούν πιο εξειδικευμένες τεχνικές, όπως η Latarjet ή η οστική μεταφορά.